bregða

Icelandic

Etymology

From Old Norse bregða.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈprɛɣða/

  Rhymes: -ɛɣða

Verb

bregða (strong verb, third-person singular past indicative brá, third-person plural past indicative brugðu, supine brugðið)

1. (impersonal) to be startled, to be shocked, to be taken aback

   Mér brá.

   I was startled.

2. (transitive, governs the dative) to move quickly, to jerk, (of a sword) to brandish, to draw
   • Matthew 26:52 (English and Icelandic)

     Jesús sagði við hann: „Slíðra sverð þitt! Allir, sem sverði bregða, munu fyrir sverði falla.“

     "Put your sword back in its place," Jesus said to him, "for all who draw the sword will die by the sword."

3. (impersonal) to appear briefly

   Skrímslinu brá fyrir í skugganum.

   The monster appeared in the shadow.

Conjugation

bregða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að bregða
supine (sagnbót)		brugðið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		bregðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég bregð	við bregðum	present (nútíð)	ég bregði	við bregðum
	þú bregður	þið bregðið		þú bregðir	þið bregðið
	hann, hún, það bregður	þeir, þær, þau bregða		hann, hún, það bregði	þeir, þær, þau bregði
past (þátíð)	ég brá	við brugðum	past (þátíð)	ég brygði	við brygðum
	þú brást	þið brugðuð		þú brygðir	þið brygðuð
	hann, hún, það brá	þeir, þær, þau brugðu		hann, hún, það brygði	þeir, þær, þau brygðu
imperative (boðháttur)	bregð (þú)	bregðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	bregðu	bregðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

bregðast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að bregðast
supine (sagnbót)		brugðist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		bregðandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég bregst	við bregðumst	present (nútíð)	ég brást	við brugðumst
	þú bregst	þið bregðist		þú brást	þið brugðust
	hann, hún, það bregst	þeir, þær, þau bregðast		hann, hún, það brást	þeir, þær, þau brugðust
past (þátíð)	ég bregðist	við bregðumst	past (þátíð)	ég brygðist	við brygðumst
	þú bregðist	þið bregðist		þú brygðist	þið brygðust
	hann, hún, það bregðist	þeir, þær, þau bregðist		hann, hún, það brygðist	þeir, þær, þau brygðust
imperative (boðháttur)	bregst (þú)	bregðist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	bregstu	bregðisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

brugðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	brugðinn	brugðin	brugðið		brugðnir	brugðnar	brugðin
accusative (þolfall)	brugðinn	brugðna	brugðið		brugðna	brugðnar	brugðin
dative (þágufall)	brugðnum	brugðinni	brugðnu		brugðnum	brugðnum	brugðnum
genitive (eignarfall)	brugðins	brugðinnar	brugðins		brugðinna	brugðinna	brugðinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	brugðni	brugðna	brugðna		brugðnu	brugðnu	brugðnu
accusative (þolfall)	brugðna	brugðnu	brugðna		brugðnu	brugðnu	brugðnu
dative (þágufall)	brugðna	brugðnu	brugðna		brugðnu	brugðnu	brugðnu
genitive (eignarfall)	brugðna	brugðnu	brugðna		brugðnu	brugðnu	brugðnu

Derived terms

Derived terms

• bregð
• bregða fyrir
• bregða fæti fyrir
• bregða sér
• bregðast
• bregðast illa við
• bregðast vel við
• bregðast við

See also

• sveifla

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *bregdaną (“to flicker, flutter, move about”).

Verb

bregða (singular past indicative brá, plural past indicative brugðu, past participle brogðit)

1. to turn around, flip
2. to brandish a sword

Conjugation

Conjugation of bregða — active (strong class 3)

infinitive	bregða
present participle	bregðandi
past participle	brogðinn
indicative	present	past
1st-person singular	bregð	brá
2nd-person singular	bregðr	brátt
3rd-person singular	bregðr	brá
1st-person plural	bregðum	brugðum
2nd-person plural	bregðið	brugðuð
3rd-person plural	bregða	brugðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	bregða	brygða
2nd-person singular	bregðir	brygðir
3rd-person singular	bregði	brygði
1st-person plural	bregðim	brygðim
2nd-person plural	bregðið	brygðið
3rd-person plural	bregði	brygði
imperative	present
2nd-person singular	bregð
1st-person plural	bregðum
2nd-person plural	bregðið

Conjugation of bregða — mediopassive (strong class 3)

infinitive	bregðask
present participle	bregðandisk
past participle	brogðizk
indicative	present	past
1st-person singular	bregðumk	brugðumk
2nd-person singular	bregzk	brázk
3rd-person singular	bregzk	brásk
1st-person plural	bregðumsk	brugðumsk
2nd-person plural	bregðizk	brugðuzk
3rd-person plural	bregðask	brugðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	bregðumk	brygðumk
2nd-person singular	bregðisk	brygðisk
3rd-person singular	bregðisk	brygðisk
1st-person plural	bregðimsk	brygðimsk
2nd-person plural	bregðizk	brygðizk
3rd-person plural	bregðisk	brygðisk
imperative	present
2nd-person singular	bregzk
1st-person plural	bregðumsk
2nd-person plural	bregðizk