ceannaigh

Irish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈcan̪ˠəɟ/
• IPA^(key): /ˈcan̪ˠə/
• IPA^(key): /ˈcan̪ˠiː/
• IPA^(key): /ˈcan̪ˠi/

Etymology 1

From ceann (“head”) +‎ -aigh, from Old Irish cennaigid. Compare Scottish Gaelic ceannaich.

Verb

ceannaigh (present analytic ceannaíonn, future analytic ceannóidh, verbal noun ceannach, past participle ceannaithe)

1. to buy

Conjugation

conjugation of ceannaigh (second conjugation)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	ceannaím	ceannaíonn tú; ceannaír†	ceannaíonn sé, sí	ceannaímid; ceannaíonn muid	ceannaíonn sibh	ceannaíonn siad; ceannaíd†	a cheannaíonn; a cheannaíos / a gceannaíonn*; a gceannaíos*	ceannaítear
	past	cheannaigh mé; cheannaíos	cheannaigh tú; cheannaís	cheannaigh sé, sí	cheannaíomar; cheannaigh muid	cheannaigh sibh; cheannaíobhair	cheannaigh siad; cheannaíodar	a cheannaigh / ar cheannaigh*	ceannaíodh
	past habitual	cheannaínn / gceannaínn‡‡	cheannaíteá / gceannaíteᇇ	cheannaíodh sé, sí / gceannaíodh sé, s퇇	cheannaímis; cheannaíodh muid / gceannaímis‡‡; gceannaíodh muid‡‡	cheannaíodh sibh / gceannaíodh sibh‡‡	cheannaídís; cheannaíodh siad / gceannaídís‡‡; gceannaíodh siad‡‡	a cheannaíodh / a gceannaíodh*	cheannaítí / gceannaít퇇
future		ceannóidh mé; ceannód; ceannóchaidh mé†	ceannóidh tú; ceannóir†; ceannóchaidh tú†	ceannóidh sé, sí; ceannóchaidh sé, sí†	ceannóimid; ceannóidh muid; ceannóchaimid†; ceannóchaidh muid†	ceannóidh sibh; ceannóchaidh sibh†	ceannóidh siad; ceannóid†; ceannóchaidh siad†	a cheannóidh; a cheannós; a cheannóchaidh†; a cheannóchas† / a gceannóidh*; a gceannós*; a gceannóchaidh*†; a gceannóchas*†	ceannófar; ceannóchar†
conditional		cheannóinn; cheannóchainn† / gceannóinn‡‡; gceannóchainn†‡‡	cheannófá; cheannóchthᆠ/ gceannófᇇ; gceannóchthᆇ‡	cheannódh sé, sí; cheannóchadh sé, s토/ gceannódh sé, s퇇; gceannóchadh sé, s톇‡	cheannóimis; cheannódh muid; cheannóchaimis†; cheannóchadh muid† / gceannóimis‡‡; gceannódh muid‡‡; gceannóchaimis†‡‡; gceannóchadh muid†‡‡	cheannódh sibh; cheannóchadh sibh† / gceannódh sibh‡‡; gceannóchadh sibh†‡‡	cheannóidís; cheannódh siad; cheannóchadh siad† / gceannóidís‡‡; gceannódh siad‡‡; gceannóchadh siad†‡‡	a cheannódh; a cheannóchadh† / a gceannódh*; a gceannóchadh*†	cheannófaí; cheannóchtha토/ gceannófa퇇; gceannóchtha톇‡
subjunctive	present	go gceannaí mé; go gceannaíod†	go gceannaí tú; go gceannaír†	go gceannaí sé, sí	go gceannaímid; go gceannaí muid	go gceannaí sibh	go gceannaí siad; go gceannaíd†	—	go gceannaítear
	past	dá gceannaínn	dá gceannaíteá	dá gceannaíodh sé, sí	dá gceannaímis; dá gceannaíodh muid	dá gceannaíodh sibh	dá gceannaídís; dá gceannaíodh siad	—	dá gceannaítí
imperative		ceannaím	ceannaigh	ceannaíodh sé, sí	ceannaímis	ceannaígí; ceannaídh†	ceannaídís	—	ceannaítear
verbal noun		ceannach
past participle		ceannaithe

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

• Alternative verbal noun: ceannacht (Cois Fharraige)

Derived terms

• ceannaí

Etymology 2

Noun

ceannaigh

1. (deprecated template usage) genitive singular of ceannach