certificatum
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From certus (“certain”) + faciō (“make”).
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /ker.ti.fiˈkaː.tum/, [kɛrt̪ɪfɪˈkäːt̪ʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /t͡ʃer.ti.fiˈka.tum/, [t͡ʃert̪ifiˈkäːt̪um]
Noun[edit]
certificātum n (genitive certificātī); second declension
Declension[edit]
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | certificātum | certificāta |
Genitive | certificātī | certificātōrum |
Dative | certificātō | certificātīs |
Accusative | certificātum | certificāta |
Ablative | certificātō | certificātīs |
Vocative | certificātum | certificāta |
Descendants[edit]
- Catalan: certificat
- Corsican: certificatu, cirtificatu
- French: certificat
- → Romanian: certificat
- → Turkish: sertifika
- Friulian: certificât
- Italian: certificato
- Piedmontese: certificà, sertificà
- Spanish: certificado