competentia

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by Latisc (talk | contribs) as of 15:24, 18 August 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

From competēns +‎ -ia.

Pronunciation

Noun

competentia f (genitive competentiae); first declension

  1. agreement, symmetry, correspondence
  2. (of the stars) conjunction
  3. (Medieval Latin) competence, expertise
    • 1251, letter from Adam Marsh to Robert Grosseteste
      • In: 2006, The Letters of Adam Marsh. Volume I. Edited and translated by C. H. Lawrence, pages 54–55:
        Super litterature competentia uestra uobis sufficiunt experimenta.
        As for his competence in letters your own test will suffice for you.
      • In: 2012, Monumenta Franciscana. Volume I. Edited by J. S. Brewer and Richard Howlett, page 108:
        Super litteraturæ competentia vestra vobis sufficiunt experimenta.
    • 1739, Traugott Thomasius, Problema iuris civilis an debitor pecuniam ob beneficium competentiae, page 8:
      Ob mutuam itaque catitatem et reuerentiam, personis quibusdam debitam, ex aequitate Praetoris introductum esse beneficium competentiae recte coniecturatur OTTO, quia omnes ICti in libris ad Edictum illud explicarunt.

Declension

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative competentia competentiae
Genitive competentiae competentiārum
Dative competentiae competentiīs
Accusative competentiam competentiās
Ablative competentiā competentiīs
Vocative competentia competentiae

Descendants

Template:mid2

Template:mid2

Template:bottom2

References