díon

See also: dion, Dion, and dìon

Irish

Etymology

From Old Irish dín.

Pronunciation

• IPA^(key): /dʲiːnˠ/

Noun

díon m (genitive singular dín, nominative plural díonta)

1. protection, shelter
2. covering
3. roof
4. verbal noun of díon

Declension

Declension of díon

First declension

Bare forms: Case Singular Plural Nominative díon díonta Vocative a dhín a dhíonta Genitive dín díonta Dative díon díonta

Forms with the definite article: Case Singular Plural Nominative an díon na díonta Genitive an dín na ndíonta Dative leis an díon don díon leis na díonta

Derived terms

• díonach
• díonmhar
• díonteach

Verb

díon (present analytic díonann, future analytic díonfaidh, verbal noun díon, past participle díonta)

1. to protect, shelter
2. to proof
3. to roof, thatch

Conjugation

conjugation of díon (first conjugation – A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	díonaim	díonann tú; díonair†	díonann sé, sí	díonaimid	díonann sibh	díonann siad; díonaid†	a dhíonann; a dhíonas / a ndíonann*; a ndíonas*	díontar
	past	dhíon mé; dhíonas	dhíon tú; dhíonais	dhíon sé, sí	dhíonamar; dhíon muid	dhíon sibh; dhíonabhair	dhíon siad; dhíonadar	a dhíon / ar dhíon*	díonadh
	past habitual	dhíonainn / ndíonainn‡‡	dhíontá / ndíontᇇ	dhíonadh sé, sí / ndíonadh sé, s퇇	dhíonaimis; dhíonadh muid / ndíonaimis‡‡; ndíonadh muid‡‡	dhíonadh sibh / ndíonadh sibh‡‡	dhíonaidís; dhíonadh siad / ndíonaidís‡‡; ndíonadh siad‡‡	a dhíonadh / a ndíonadh*	dhíontaí / ndíonta퇇
future		díonfaidh mé; díonfad	díonfaidh tú; díonfair†	díonfaidh sé, sí	díonfaimid; díonfaidh muid	díonfaidh sibh	díonfaidh siad; díonfaid†	a dhíonfaidh; a dhíonfas / a ndíonfaidh*; a ndíonfas*	díonfar
conditional		dhíonfainn / ndíonfainn‡‡	dhíonfá / ndíonfᇇ	dhíonfadh sé, sí / ndíonfadh sé, s퇇	dhíonfaimis; dhíonfadh muid / ndíonfaimis‡‡; ndíonfadh muid‡‡	dhíonfadh sibh / ndíonfadh sibh‡‡	dhíonfaidís; dhíonfadh siad / ndíonfaidís‡‡; ndíonfadh siad‡‡	a dhíonfadh / a ndíonfadh*	dhíonfaí / ndíonfa퇇
subjunctive	present	go ndíona mé; go ndíonad†	go ndíona tú; go ndíonair†	go ndíona sé, sí	go ndíonaimid; go ndíona muid	go ndíona sibh	go ndíona siad; go ndíonaid†	—	go ndíontar
	past	dá ndíonainn	dá ndíontá	dá ndíonadh sé, sí	dá ndíonaimis; dá ndíonadh muid	dá ndíonadh sibh	dá ndíonaidís; dá ndíonadh siad	—	dá ndíontaí
imperative		díonaim	díon	díonadh sé, sí	díonaimis	díonaigí; díonaidh†	díonaidís	—	díontar
verbal noun		díon
past participle		díonta

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Derived terms

• imdhíon