decursus

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by Ultimateria (talk | contribs) as of 04:47, 11 September 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

Perfect passive participle of dēcurrō.

Participle

dēcursus (feminine dēcursa, neuter dēcursum); first/second-declension participle

  1. charged, skirmished
  2. hastened

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dēcursus dēcursa dēcursum dēcursī dēcursae dēcursa
Genitive dēcursī dēcursae dēcursī dēcursōrum dēcursārum dēcursōrum
Dative dēcursō dēcursō dēcursīs
Accusative dēcursum dēcursam dēcursum dēcursōs dēcursās dēcursa
Ablative dēcursō dēcursā dēcursō dēcursīs
Vocative dēcurse dēcursa dēcursum dēcursī dēcursae dēcursa

Descendants

  • Catalan: decurs
  • Galician: decurso
  • Italian: decorso
  • Portuguese: decurso
  • Spanish: decurso

References

  • decursus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • decursus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • decursus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.