desinentia
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /deː.siˈnen.ti.a/, [d̪eːs̠ɪˈnɛn̪t̪iä]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /de.siˈnen.t͡si.a/, [d̪es̬iˈnɛnt̪͡s̪iä]
Etymology 1[edit]
dēsinens (“desisting”, oblique stem: dēsinent-) + -ia (suffix forming abstract nouns)
Noun[edit]
dēsinentia f (genitive dēsinentiae); first declension
Declension[edit]
First-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | dēsinentia | dēsinentiae |
Genitive | dēsinentiae | dēsinentiārum |
Dative | dēsinentiae | dēsinentiīs |
Accusative | dēsinentiam | dēsinentiās |
Ablative | dēsinentiā | dēsinentiīs |
Vocative | dēsinentia | dēsinentiae |
Descendants[edit]
- Catalan: desinència
- French: désinence
- English: desinence
- Italian: desinenza
- Portuguese: desinência
- Romanian: desinență
- Sicilian: disinenza
- Spanish: desinencia
References[edit]
- Niermeyer, Jan Frederik (1976) “desinentia”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 325/2
Etymology 2[edit]
Regularly declined forms of dēsinēns.
Participle[edit]
dēsinentia