dictatus

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 06:12, 25 September 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Pronunciation

Etymology 1

Perfect passive participle of dictō (repeat, dictate).

Participle

dictātus (feminine dictāta, neuter dictātum); first/second-declension participle

  1. repeated, said often, having been repeated.
  2. dictated, having been dictated (for someone to write down).
  3. composed, expressed in writing, having been composed.
  4. prescribed, recommended, having been prescribed.
Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative dictātus dictāta dictātum dictātī dictātae dictāta
Genitive dictātī dictātae dictātī dictātōrum dictātārum dictātōrum
Dative dictātō dictātō dictātīs
Accusative dictātum dictātam dictātum dictātōs dictātās dictāta
Ablative dictātō dictātā dictātō dictātīs
Vocative dictāte dictāta dictātum dictātī dictātae dictāta
Descendants
  • Italian: dettato
  • Portuguese: ditado
  • Spanish: dechado

Etymology 2

From dictō (repeat, dictate). This etymology is incomplete. You can help Wiktionary by elaborating on the origins of this term.

Noun

dictātus m (genitive dictātūs); fourth declension

  1. (uncommon) a dictation
Declension

Fourth-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative dictātus dictātūs
Genitive dictātūs dictātuum
Dative dictātuī dictātibus
Accusative dictātum dictātūs
Ablative dictātū dictātibus
Vocative dictātus dictātūs

References

  • dictatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.