dijn

Dutch

Etymology

From Middle Dutch dijn, from Old Dutch thīn, from Proto-Germanic *þīnaz.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɛi̯n/
• Hyphenation: dijn
• Rhymes: -ɛi̯n

Determiner

dijn

1. (obsolete) your, thy
   • late 16th c., Philips Marnix van Sint Aldegonde, "Wilhelmus van Nassouwe", (modern, redacted version), couplet 7.

     Van al die mij bezwaren / en mijn vervolgers zijn, / mijn God, wil toch bewaren / den trouwen dienaar dijn; / dat zij mij niet verrassen / in hunnen bozen moed, / hun handen niet en wassen / in mijn onschuldig bloed!

---

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch thīn, from Proto-Germanic *þīnaz.

Pronunciation

• IPA^(key): /diːn/

Determiner

dijn

1. thy, your (singular, informal)

Usage notes

See usage notes for du.

Descendants

• Dutch: dijn
• Limburgish: dien

Further reading

• “dijn”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “dijn”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN