dodzwonić się

Polish

Etymology

do- +‎ dzwonić

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔd͡zˈvɔ.ɲit͡ɕ ɕɛ/

Verb

1. (reflexive) to get through to

   Niełatwo się do ciebie dodzwonić.

   It's not easy to get through to you.

Conjugation

Conjugation of dodzwonić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		dodzwonić
future tense	1st	dodzwonię			dodzwonimy
	2nd	dodzwonisz			dodzwonicie
	3rd	dodzwoni			dodzwonią
	impersonal	dodzwoni się
past tense	1st	dodzwoniłem, -(e)m dodzwonił	dodzwoniłam, -(e)m dodzwoniła	dodzwoniłom, -(e)m dodzwoniło	dodzwoniliśmy, -(e)śmy dodzwonili	dodzwoniłyśmy, -(e)śmy dodzwoniły
	2nd	dodzwoniłeś, -(e)ś dodzwonił	dodzwoniłaś, -(e)ś dodzwoniła	dodzwoniłoś, -(e)ś dodzwoniło	dodzwoniliście, -(e)ście dodzwonili	dodzwoniłyście, -(e)ście dodzwoniły
	3rd	dodzwonił	dodzwoniła	dodzwoniło	dodzwonili	dodzwoniły
	impersonal	dodzwoniono
conditional	1st	dodzwoniłbym, bym dodzwonił	dodzwoniłabym, bym dodzwoniła	dodzwoniłobym, bym dodzwoniło	dodzwonilibyśmy, byśmy dodzwonili	dodzwoniłybyśmy, byśmy dodzwoniły
	2nd	dodzwoniłbyś, byś dodzwonił	dodzwoniłabyś, byś dodzwoniła	dodzwoniłobyś, byś dodzwoniło	dodzwonilibyście, byście dodzwonili	dodzwoniłybyście, byście dodzwoniły
	3rd	dodzwoniłby, by dodzwonił	dodzwoniłaby, by dodzwoniła	dodzwoniłoby, by dodzwoniło	dodzwoniliby, by dodzwonili	dodzwoniłyby, by dodzwoniły
	impersonal	dodzwoniono by
imperative	1st	niech dodzwonię			dodzwońmy
	2nd	dodzwoń			dodzwońcie
	3rd	niech dodzwoni			niech dodzwonią
anterior adverbial participle		dodzwoniwszy
verbal noun		dodzwonienie