drużny

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: družný

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

Inherited from Proto-Slavic *družьnъ. By surface analysis, drug +‎ -ny.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /druʒʲnɨː/
  • IPA(key): (15th CE) /druʒʲnɨ/

Adjective

[edit]

drużny

  1. brave, valiant
    Synonyms: mężny, śmiały
    • 1896 [Middle of the 15th century], Lucjan Malinowski, editor, Żywot świętego Błażeja. Zabytek języka polskiego z początku wieku XV,[1], page 322:
      Bødzcye drusznego syercza (nolite timere), dobr<ze>scye poczøly, dobrze doskonaycye, za krotkø møkø wyeszmyecye wyeczne wyesyele
      [Bądźcie drużnego sierca (nolite timere)! Dobr<ze>ście poczęły, dobrze doskonajcie! Za krotką mękę wieźmiecie wieczne wiesiele]

Derived terms

[edit]
nouns
[edit]
nouns

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “drużny”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From druh +‎ -ny.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈdruʐ.nɘ/
  • Rhymes: -uʐnɘ
  • Syllabification: druż‧ny

Adjective

[edit]

drużny (not comparable, no derived adverb)

  1. (obsolete) amicable
    Synonyms: przyjazny, zgodny
    Coordinate term: druży

Declension

[edit]

Further reading

[edit]
  • drużny in Polish dictionaries at PWN