duodecaiugum
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /du.o.deˈkai̯.i̯u.ɡum/, [d̪uɔd̪ɛˈkäi̯ːʊɡʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /du.o.deˈka.ju.ɡum/, [d̪uod̪eˈkäːjuɡum]
Noun
[edit]duodecaiugum n (genitive duodecaiugī); second declension
Declension
[edit]Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | duodecaiugum | duodecaiuga |
Genitive | duodecaiugī | duodecaiugōrum |
Dative | duodecaiugō | duodecaiugīs |
Accusative | duodecaiugum | duodecaiuga |
Ablative | duodecaiugō | duodecaiugīs |
Vocative | duodecaiugum | duodecaiuga |