emänoora
Jump to navigation
Jump to search
Ingrian
[edit]Etymology
[edit]From emä (“mother”) + noora (“string”). Akin to dialectal Finnish emänuora.
Pronunciation
[edit]- (Ala-Laukaa) IPA(key): /ˈemæˌnoːrɑ/, [ˈe̞mæˌnoːr]
- (Soikkola) IPA(key): /ˈemæˌnoːrɑ/, [ˈe̞mæˌno̝ːrɑ]
- Rhymes: -oːr, -oːrɑ
- Hyphenation: e‧mä‧noo‧ra
Noun
[edit]emänoora
Declension
[edit]Declension of emänoora (type 3/koira, no gradation) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | emänoora | emänoorat |
genitive | emänooran | emänooriin |
partitive | emänooraa | emänooria |
illative | emänooraa | emänoorii |
inessive | emänooraas | emänooriis |
elative | emänoorast | emänoorist |
allative | emänooralle | emänoorille |
adessive | emänooraal | emänooriil |
ablative | emänooralt | emänoorilt |
translative | emänooraks | emänooriks |
essive | emänooranna, emänooraan | emänoorinna, emänooriin |
exessive1) | emänoorant | emänoorint |
1) obsolete *) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl) **) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive. |
References
[edit]- Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 33