fetifico

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 05:33, 6 August 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

From fētus (birth, a bringing forth)+ faciō (do, make).

Pronunciation

Verb

fētificō (present infinitive fētificāre); first conjugation, no passive, no perfect or supine stem

  1. I bring forth, breed, spawn.

Conjugation

   Conjugation of fētificō (first conjugation, no supine stem, no perfect stem, active only)
indicative singular plural
first second third first second third
active present fētificō fētificās fētificat fētificāmus fētificātis fētificant
imperfect fētificābam fētificābās fētificābat fētificābāmus fētificābātis fētificābant
future fētificābō fētificābis fētificābit fētificābimus fētificābitis fētificābunt
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present fētificem fētificēs fētificet fētificēmus fētificētis fētificent
imperfect fētificārem fētificārēs fētificāret fētificārēmus fētificārētis fētificārent
imperative singular plural
first second third first second third
active present fētificā fētificāte
future fētificātō fētificātō fētificātōte fētificantō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives fētificāre
participles fētificāns
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
fētificandī fētificandō fētificandum fētificandō

References

  • fetifico”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • fetifico in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.