feyja

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfeiːja/
• Rhymes: -eiːja

Etymology 1

From Old Norse feyja, from Proto-Germanic *fawjaną.

Alternative forms

• feygja

Verb

feyja (third person singular past indicative feyði)

1. (obsolete) to make rotten, to rot

See also

• feyskja
• fúinn
• fúna

Etymology 2

From fey! (“damn!”), confer fý and svei.

Verb

feyja (weak verb, third-person singular past indicative feyjaði, supine feyjað)

1. (rare, intransitive) to say fey! (“damn!”)

Conjugation

feyja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að feyja
supine (sagnbót)		feyjað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		feyjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég feyja	við feyjum	present (nútíð)	ég feyi	við feyjum
	þú feyjar	þið feyið		þú feyir	þið feyið
	hann, hún, það feyjar	þeir, þær, þau feyja		hann, hún, það feyi	þeir, þær, þau feyi
past (þátíð)	ég feyjaði	við feyjuðum	past (þátíð)	ég feyjaði	við feyjuðum
	þú feyjaðir	þið feyjuðuð		þú feyjaðir	þið feyjuðuð
	hann, hún, það feyjaði	þeir, þær, þau feyjuðu		hann, hún, það feyjaði	þeir, þær, þau feyjuðu
imperative (boðháttur)	feyja (þú)	feyið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	feyjaðu	feyiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Synonyms

• (to say fey): sveia

Derived terms

• fussa og feyja

See also

• fussa