gína

See also: gina, Gina, and gín-á

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈciːna/

  Rhymes: -iːna

Etymology 1

From Old Norse gína, from Proto-Germanic *gīnaną.

Verb

gína (strong verb, third-person singular past indicative gein, third-person plural past indicative ginu, supine ginið)

1. to gape, open one's mouth wide

Conjugation

gína — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að gína
supine (sagnbót)		ginið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		gínandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég gín	við gínum	present (nútíð)	ég gíni	við gínum
	þú gín	þið gínið		þú gínir	þið gínið
	hann, hún, það gín	þeir, þær, þau gína		hann, hún, það gíni	þeir, þær, þau gíni
past (þátíð)	ég gein	við ginum	past (þátíð)	ég gini	við ginum
	þú geinst	þið ginuð		þú ginir	þið ginuð
	hann, hún, það gein	þeir, þær, þau ginu		hann, hún, það gini	þeir, þær, þau ginu
imperative (boðháttur)	gín (þú)	gínið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	gíndu	gíniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

• gin
• gínald

Etymology 2

Borrowed from Danish gine.

Noun

gína f (genitive singular gínu, nominative plural gínur)

1. mannequin, dummy

Declension

declension of gína

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	gína	gínan	gínur	gínurnar
accusative	gínu	gínuna	gínur	gínurnar
dative	gínu	gínunni	gínum	gínunum
genitive	gínu	gínunnar	gína	gínanna

---

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *gīnaną, related to Old English tōgīnan (“gape”) ġinian, ġeonian (English yawn), Old High German ginēn, gainōn (German gähnen). Also related to Lithuanian žióti, Latin hiō, hiscō (“gape”).

Verb

gína (singular past indicative gein, plural past indicative ginu, past participle gininn)

1. to gape
2. to (figuratively) stand before someone (or something) in a threatening or overwhelming way (used with prepositions við and yfir); to yawn

Descendants

• Faroese: gina
• Icelandic: gína
• Norwegian Nynorsk: gina

References

• Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans. (Available on Málið.is under the “Eldra mál” tab.)