gentilicius
Latin
Alternative forms
Etymology
gentīlis (“of or belonging to a gens”) + -icius (suffix forming adjectives)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /ɡen.tiːˈli.ki.us/, [ɡɛn̪t̪iːˈlʲɪkiʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /d͡ʒen.tiˈli.t͡ʃi.us/, [d͡ʒen̪t̪iˈliːt͡ʃius]
Adjective
gentīlicius (feminine gentīlicia, neuter gentīlicium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | gentīlicius | gentīlicia | gentīlicium | gentīliciī | gentīliciae | gentīlicia | |
Genitive | gentīliciī | gentīliciae | gentīliciī | gentīliciōrum | gentīliciārum | gentīliciōrum | |
Dative | gentīliciō | gentīliciō | gentīliciīs | ||||
Accusative | gentīlicium | gentīliciam | gentīlicium | gentīliciōs | gentīliciās | gentīlicia | |
Ablative | gentīliciō | gentīliciā | gentīliciō | gentīliciīs | |||
Vocative | gentīlicie | gentīlicia | gentīlicium | gentīliciī | gentīliciae | gentīlicia |
Derived terms
Descendants
- Catalan: gentilici
- English: gentilicial, gentilician, gentilicious
- ?Spanish: gentilicio
References
- “gentĭlīcĭus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “gentilicius”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- gentīlĭcĭus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette, page 708/3.
- “gentīlicius” on page 760/1 of the Oxford Latin Dictionary (1st ed., 1968–82)
- Niermeyer, Jan Frederik (1976) “gentilicius”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill, page 466/2