gilvus
Latin
Etymology
From Proto-Indo-European ǵilh₃wós, from ǵeylh₃- (dialectal variant of *ǵʰelh₃- (“to shine”)) + *-wós (whence -vus). Compare to helvus, fulvus, flāvus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /ˈɡil.u̯us/, [ˈɡɪɫ̪u̯ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈd͡ʒil.vus/, [ˈd͡ʒilvus]
Adjective
gilvus (feminine gilva, neuter gilvum); first/second-declension adjective
- dun-colored, pale yellow (only used for horses)
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | gilvus | gilva | gilvum | gilvī | gilvae | gilva | |
Genitive | gilvī | gilvae | gilvī | gilvōrum | gilvārum | gilvōrum | |
Dative | gilvō | gilvō | gilvīs | ||||
Accusative | gilvum | gilvam | gilvum | gilvōs | gilvās | gilva | |
Ablative | gilvō | gilvā | gilvō | gilvīs | |||
Vocative | gilve | gilva | gilvum | gilvī | gilvae | gilva |
References
- “gilvus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “gilvus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- gilvus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.