gneggja

Faroese

Etymology

From Old Norse hneggja, from Proto-Germanic *hnajjōną.

Verb

gneggja (third person singular past indicative gneggjaði, third person plural past indicative gneggjað, supine gneggjað)

1. to neigh

Conjugation

Conjugation of gneggja (group v-30)
infinitive	gneggja
supine	gneggjað
participle (a6)1	gneggjandi	gneggjaður
	present	past
first singular	gneggji	gneggjaði
second singular	gneggjar	gneggjaði
third singular	gneggjar	gneggjaði
plural	gneggja	gneggjaðu
	imperative
singular	gneggja!
plural	gneggjið!
1Only the past participle being declined.

---

Icelandic

Alternative forms

• hneggja

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈknɛcːa/

  Rhymes: -ɛcːa

Verb

gneggja (weak verb, third-person singular past indicative gneggjaði, supine gneggjað)

1. to neigh

Conjugation

gneggja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að gneggja
supine (sagnbót)		gneggjað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		gneggjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég gneggja	við gneggjum	present (nútíð)	ég gneggi	við gneggjum
	þú gneggjar	þið gneggið		þú gneggir	þið gneggið
	hann, hún, það gneggjar	þeir, þær, þau gneggja		hann, hún, það gneggi	þeir, þær, þau gneggi
past (þátíð)	ég gneggjaði	við gneggjuðum	past (þátíð)	ég gneggjaði	við gneggjuðum
	þú gneggjaðir	þið gneggjuðuð		þú gneggjaðir	þið gneggjuðuð
	hann, hún, það gneggjaði	þeir, þær, þau gneggjuðu		hann, hún, það gneggjaði	þeir, þær, þau gneggjuðu
imperative (boðháttur)	gneggja (þú)	gneggið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	gneggjaðu	gneggiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.