grandimanus
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]New Latin; from grandis (“large”) + manus (“hand”).
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /ɡranˈdi.ma.nus/, [ɡrän̪ˈd̪ɪmänʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ɡranˈdi.ma.nus/, [ɡrän̪ˈd̪iːmänus]
Adjective
[edit]grandimanus (feminine grandimana, neuter grandimanum); first/second-declension adjective
Usage notes
[edit]- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | grandimanus | grandimana | grandimanum | grandimanī | grandimanae | grandimana | |
Genitive | grandimanī | grandimanae | grandimanī | grandimanōrum | grandimanārum | grandimanōrum | |
Dative | grandimanō | grandimanō | grandimanīs | ||||
Accusative | grandimanum | grandimanam | grandimanum | grandimanōs | grandimanās | grandimana | |
Ablative | grandimanō | grandimanā | grandimanō | grandimanīs | |||
Vocative | grandimane | grandimana | grandimanum | grandimanī | grandimanae | grandimana |