greina

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkreiːna/
• Rhymes: -eiːna

Verb

greina (weak verb, third-person singular past indicative greindi, supine greint)

1. to discern, to distinguish, to separate
   • Genesis 1 (Icelandic translation)

     Guð sagði: „Verði ljós!“ Og það varð ljós. Guð sá, að ljósið var gott, og Guð greindi ljósið frá myrkrinu. Og Guð kallaði ljósið dag, en myrkrið kallaði hann nótt. Það varð kveld og það varð morgunn, hinn fyrsti dagur.

     And God said, "Let there be light," and there was light. God saw that the light was good, and He separated the light from the darkness. God called the light "day," and the darkness he called "night." And there was evening, and there was morning—the first day.

2. (with accusative) to analyseTemplate:jump
3. (of a disease, with accusative) to diagnose
4. (with accusative) to make something out, to discern
5. (impersonal)

   Okkur greinir á um þetta.

   We disagree about this.

Conjugation

greina — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að greina
supine (sagnbót)		greint
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		greinandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég greini	við greinum	present (nútíð)	ég greini	við greinum
	þú greinir	þið greinið		þú greinir	þið greinið
	hann, hún, það greinir	þeir, þær, þau greina		hann, hún, það greini	þeir, þær, þau greini
past (þátíð)	ég greindi	við greindum	past (þátíð)	ég greindi	við greindum
	þú greindir	þið greinduð		þú greindir	þið greinduð
	hann, hún, það greindi	þeir, þær, þau greindu		hann, hún, það greindi	þeir, þær, þau greindu
imperative (boðháttur)	grein (þú)	greinið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	greindu	greiniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

greinast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að greinast
supine (sagnbót)		greinst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		greinandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég greinist	við greinumst	present (nútíð)	ég greinist	við greinumst
	þú greinist	þið greinist		þú greinist	þið greinist
	hann, hún, það greinist	þeir, þær, þau greinast		hann, hún, það greinist	þeir, þær, þau greinist
past (þátíð)	ég greindist	við greindumst	past (þátíð)	ég greindist	við greindumst
	þú greindist	þið greindust		þú greindist	þið greindust
	hann, hún, það greindist	þeir, þær, þau greindust		hann, hún, það greindist	þeir, þær, þau greindust
imperative (boðháttur)	greinst (þú)	greinist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	greinstu	greinisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

greindur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	greindur	greind	greint		greindir	greindar	greind
accusative (þolfall)	greindan	greinda	greint		greinda	greindar	greind
dative (þágufall)	greindum	greindri	greindu		greindum	greindum	greindum
genitive (eignarfall)	greinds	greindrar	greinds		greindra	greindra	greindra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	greindi	greinda	greinda		greindu	greindu	greindu
accusative (þolfall)	greinda	greindu	greinda		greindu	greindu	greindu
dative (þágufall)	greinda	greindu	greinda		greindu	greindu	greindu
genitive (eignarfall)	greinda	greindu	greinda		greindu	greindu	greindu

Synonyms

• aðgreina
• kryfja

Derived terms

Derived terms

• greina á milli
• greina frá

• greinast
• greina sundur

Noun

1. indefinite accusative/genitive plural of greinir

---

Norwegian Bokmål

Noun

greina m or f

1. definite feminine singular of grein

Alternative forms

• greinen

Verb

greina

1. inflection of greine:
   1. simple past
   2. past participle

Alternative forms

• greinet
• greinte (simple past)
• greint (past participle)

---

Norwegian Nynorsk

Noun

greina f

1. (deprecated template usage) definite singular of grein