heimta

Faroese

Etymology

From Old Norse heimta, from Proto-Germanic *haimatjaną.

Alternative forms

• heinta

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈhaim̥ta/

Verb

heimta (third person singular past indicative heimtaði, third person plural past indicative heimtaðu, supine heimtað)

1. (rare) fetch

Conjugation

Conjugation of heimta (group v-30)
infinitive	heimta
supine	heimtað
participle (a6)1	heimtandi	heimtaður
	present	past
first singular	heimti	heimtaði
second singular	heimtar	heimtaði
third singular	heimtar	heimtaði
plural	heimta	heimtaðu
	imperative
singular	heimta!
plural	heimtið!
1Only the past participle being declined.

---

Icelandic

Etymology

From the Old Norse heimta, from Proto-Germanic *haimatjaną, cognate with the Swedish hämta, Norwegian hente, Scots hent (“to gather, collect, glean”), French hanter, English haunt.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈheim̥ta/

Verb

heimta (weak verb, third-person singular past indicative heimti, supine heimt)

1. (dated) to get, fetch, bring home, bring back

Conjugation

heimta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að heimta
supine (sagnbót)		heimt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		heimtandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég heimti	við heimtum	present (nútíð)	ég heimti	við heimtum
	þú heimtir	þið heimtið		þú heimtir	þið heimtið
	hann, hún, það heimtir	þeir, þær, þau heimta		hann, hún, það heimti	þeir, þær, þau heimti
past (þátíð)	ég heimti	við heimtum	past (þátíð)	ég heimti	við heimtum
	þú heimtir	þið heimtuð		þú heimtir	þið heimtuð
	hann, hún, það heimti	þeir, þær, þau heimtu		hann, hún, það heimti	þeir, þær, þau heimtu
imperative (boðháttur)	heimt (þú)	heimtið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	heimtu	heimtiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

heimtast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að heimtast
supine (sagnbót)		heimst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		heimtandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég heimtist	við heimtumst	present (nútíð)	ég heimtist	við heimtumst
	þú heimtist	þið heimtist		þú heimtist	þið heimtist
	hann, hún, það heimtist	þeir, þær, þau heimtast		hann, hún, það heimtist	þeir, þær, þau heimtist
past (þátíð)	ég heimtist	við heimtumst	past (þátíð)	ég heimtist	við heimtumst
	þú heimtist	þið heimtust		þú heimtist	þið heimtust
	hann, hún, það heimtist	þeir, þær, þau heimtust		hann, hún, það heimtist	þeir, þær, þau heimtust
imperative (boðháttur)	heimst (þú)	heimtist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	heimstu	heimtisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

heimtur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	heimtur	heimt	heimt		heimtir	heimtar	heimt
accusative (þolfall)	heimtan	heimta	heimt		heimta	heimtar	heimt
dative (þágufall)	heimtum	heimtri	heimtu		heimtum	heimtum	heimtum
genitive (eignarfall)	heimts	heimtrar	heimts		heimtra	heimtra	heimtra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	heimti	heimta	heimta		heimtu	heimtu	heimtu
accusative (þolfall)	heimta	heimtu	heimta		heimtu	heimtu	heimtu
dative (þágufall)	heimta	heimtu	heimta		heimtu	heimtu	heimtu
genitive (eignarfall)	heimta	heimtu	heimta		heimtu	heimtu	heimtu

Verb

heimta (weak verb, third-person singular past indicative heimtaði, supine heimtað)

1. (transitive, governs the accusative) to demand

Conjugation

heimta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að heimta
supine (sagnbót)		heimtað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		heimtandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég heimta	við heimtum	present (nútíð)	ég heimti	við heimtum
	þú heimtar	þið heimtið		þú heimtir	þið heimtið
	hann, hún, það heimtar	þeir, þær, þau heimta		hann, hún, það heimti	þeir, þær, þau heimti
past (þátíð)	ég heimtaði	við heimtuðum	past (þátíð)	ég heimtaði	við heimtuðum
	þú heimtaðir	þið heimtuðuð		þú heimtaðir	þið heimtuðuð
	hann, hún, það heimtaði	þeir, þær, þau heimtuðu		hann, hún, það heimtaði	þeir, þær, þau heimtuðu
imperative (boðháttur)	heimta (þú)	heimtið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	heimtaðu	heimtiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

heimtast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að heimtast
supine (sagnbót)		heimtast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		heimtandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég heimtast	við heimtumst	present (nútíð)	ég heimtist	við heimtumst
	þú heimtast	þið heimtist		þú heimtist	þið heimtist
	hann, hún, það heimtast	þeir, þær, þau heimtast		hann, hún, það heimtist	þeir, þær, þau heimtist
past (þátíð)	ég heimtaðist	við heimtuðumst	past (þátíð)	ég heimtaðist	við heimtuðumst
	þú heimtaðist	þið heimtuðust		þú heimtaðist	þið heimtuðust
	hann, hún, það heimtaðist	þeir, þær, þau heimtuðust		hann, hún, það heimtaðist	þeir, þær, þau heimtuðust
imperative (boðháttur)	heimtast (þú)	heimtist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	heimtastu	heimtisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

heimtaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	heimtaður	heimtuð	heimtað		heimtaðir	heimtaðar	heimtuð
accusative (þolfall)	heimtaðan	heimtaða	heimtað		heimtaða	heimtaðar	heimtuð
dative (þágufall)	heimtuðum	heimtaðri	heimtuðu		heimtuðum	heimtuðum	heimtuðum
genitive (eignarfall)	heimtaðs	heimtaðrar	heimtaðs		heimtaðra	heimtaðra	heimtaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	heimtaði	heimtaða	heimtaða		heimtuðu	heimtuðu	heimtuðu
accusative (þolfall)	heimtaða	heimtuðu	heimtaða		heimtuðu	heimtuðu	heimtuðu
dative (þágufall)	heimtaða	heimtuðu	heimtaða		heimtuðu	heimtuðu	heimtuðu
genitive (eignarfall)	heimtaða	heimtuðu	heimtaða		heimtuðu	heimtuðu	heimtuðu

See also

• krefjast