hrópa

Icelandic

Etymology

From Old Norse hrópa, from Proto-Germanic *hrōpaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈr̥ouːpa/
• Rhymes: -ouːpa

Verb

hrópa (weak verb, third-person singular past indicative hrópaði, supine hrópað)

1. to call out, cry, yell

Conjugation

hrópa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hrópa
supine (sagnbót)		hrópað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hrópandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hrópa	við hrópum	present (nútíð)	ég hrópi	við hrópum
	þú hrópar	þið hrópið		þú hrópir	þið hrópið
	hann, hún, það hrópar	þeir, þær, þau hrópa		hann, hún, það hrópi	þeir, þær, þau hrópi
past (þátíð)	ég hrópaði	við hrópuðum	past (þátíð)	ég hrópaði	við hrópuðum
	þú hrópaðir	þið hrópuðuð		þú hrópaðir	þið hrópuðuð
	hann, hún, það hrópaði	þeir, þær, þau hrópuðu		hann, hún, það hrópaði	þeir, þær, þau hrópuðu
imperative (boðháttur)	hrópa (þú)	hrópið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hrópaðu	hrópiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hrópast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að hrópast
supine (sagnbót)		hrópast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hrópandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hrópast	við hrópumst	present (nútíð)	ég hrópist	við hrópumst
	þú hrópast	þið hrópist		þú hrópist	þið hrópist
	hann, hún, það hrópast	þeir, þær, þau hrópast		hann, hún, það hrópist	þeir, þær, þau hrópist
past (þátíð)	ég hrópaðist	við hrópuðumst	past (þátíð)	ég hrópaðist	við hrópuðumst
	þú hrópaðist	þið hrópuðust		þú hrópaðist	þið hrópuðust
	hann, hún, það hrópaðist	þeir, þær, þau hrópuðust		hann, hún, það hrópaðist	þeir, þær, þau hrópuðust
imperative (boðháttur)	hrópast (þú)	hrópist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hrópastu	hrópisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hrópaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hrópaður	hrópuð	hrópað		hrópaðir	hrópaðar	hrópuð
accusative (þolfall)	hrópaðan	hrópaða	hrópað		hrópaða	hrópaðar	hrópuð
dative (þágufall)	hrópuðum	hrópaðri	hrópuðu		hrópuðum	hrópuðum	hrópuðum
genitive (eignarfall)	hrópaðs	hrópaðrar	hrópaðs		hrópaðra	hrópaðra	hrópaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hrópaði	hrópaða	hrópaða		hrópuðu	hrópuðu	hrópuðu
accusative (þolfall)	hrópaða	hrópuðu	hrópaða		hrópuðu	hrópuðu	hrópuðu
dative (þágufall)	hrópaða	hrópuðu	hrópaða		hrópuðu	hrópuðu	hrópuðu
genitive (eignarfall)	hrópaða	hrópuðu	hrópaða		hrópuðu	hrópuðu	hrópuðu

Synonyms

• kalla

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *hrōpaną.

Verb

hrópa (singular past indicative hrópaði, plural past indicative hrópuðu, past participle hrópaðr)

1. to call out, cry, yell

Conjugation

Conjugation of hrópa — active (weak class 2)

infinitive	hrópa
present participle	hrópandi
past participle	hrópaðr
indicative	present	past
1st-person singular	hrópa	hrópaða
2nd-person singular	hrópar	hrópaðir
3rd-person singular	hrópar	hrópaði
1st-person plural	hrópum	hrópuðum
2nd-person plural	hrópið	hrópuðuð
3rd-person plural	hrópa	hrópuðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	hrópa	hrópaða
2nd-person singular	hrópir	hrópaðir
3rd-person singular	hrópi	hrópaði
1st-person plural	hrópim	hrópaðim
2nd-person plural	hrópið	hrópaðið
3rd-person plural	hrópi	hrópaði
imperative	present
2nd-person singular	hrópa
1st-person plural	hrópum
2nd-person plural	hrópið

Conjugation of hrópa — mediopassive (weak class 2)

infinitive	hrópask
present participle	hrópandisk
past participle	hrópazk
indicative	present	past
1st-person singular	hrópumk	hrópuðumk
2nd-person singular	hrópask	hrópaðisk
3rd-person singular	hrópask	hrópaðisk
1st-person plural	hrópumsk	hrópuðumsk
2nd-person plural	hrópizk	hrópuðuzk
3rd-person plural	hrópask	hrópuðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	hrópumk	hrópuðumk
2nd-person singular	hrópisk	hrópaðisk
3rd-person singular	hrópisk	hrópaðisk
1st-person plural	hrópimsk	hrópaðimsk
2nd-person plural	hrópizk	hrópaðizk
3rd-person plural	hrópisk	hrópaðisk
imperative	present
2nd-person singular	hrópask
1st-person plural	hrópumsk
2nd-person plural	hrópizk

Descendants

• Danish: råbe
• Faroese: rópa
• Icelandic: hrópa
• Norwegian: rope
• Swedish: ropa