hrǿra
Jump to navigation
Jump to search
Old Norse[edit]
Etymology[edit]
From Proto-Germanic *hrōzijaną, whence also Old English hrēran, Old Saxon hrōrian, Old High German hruorian, hruoren (German rühren).
Verb[edit]
hrǿra (singular past indicative hrǿrði, plural past indicative hrǿrðu, past participle hrǿrðr)
Descendants[edit]
- Icelandic: hræra
- Faroese: røra
- Norwegian Nynorsk: røra
- Westrobothnian: rǿr’
- Old Swedish: rø̄ra
- Swedish: röra
- Old Danish: røræ
- Danish: røre
References[edit]
- Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, 1st edition, 2nd printing (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans.