hulkkuri

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Ingrian

[edit]

Etymology

[edit]

From hulkkua (to wander) +‎ -uri.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

hulkkuri

  1. wanderer

Declension

[edit]
Declension of hulkkuri (type 5/vahti, no gradation)
singular plural
nominative hulkkuri hulkkurit
genitive hulkkurin hulkkuriin, hulkkuriloin
partitive hulkkuria hulkkurija, hulkkuriloja
illative hulkkurii hulkkurii, hulkkuriloihe
inessive hulkkuriis hulkkuriis, hulkkurilois
elative hulkkurist hulkkuriist, hulkkuriloist
allative hulkkurille hulkkuriille, hulkkuriloille
adessive hulkkuriil hulkkuriil, hulkkuriloil
ablative hulkkurilt hulkkuriilt, hulkkuriloilt
translative hulkkuriks hulkkuriiks, hulkkuriloiks
essive hulkkurinna, hulkkuriin hulkkuriinna, hulkkuriloinna, hulkkuriin, hulkkuriloin
exessive1) hulkkurint hulkkuriint, hulkkuriloint
1) obsolete
*) the accusative corresponds with either the genitive (sg) or nominative (pl)
**) the comitative is formed by adding the suffix -ka? or -kä? to the genitive.

References

[edit]
  • Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 72