hvetja

Icelandic

Etymology

From Old Norse hvetja, from Proto-Germanic *hwatjaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈxʷɛːtja/

  Rhymes: -ɛːtja

Verb

hvetja (weak verb, third-person singular past indicative hvatti, supine hvatt)

1. (transitive, governs the accusative) to sharpen, whet (a blade, etc.)
2. (transitive, governs the accusative) to encourage
3. (transitive, governs the accusative) to catalyze; (to bring about the catalysis of a chemical reaction)

Conjugation

hvetja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að hvetja
supine (sagnbót)		hvatt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hvetjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hvet	við hvetjum	present (nútíð)	ég hvetji	við hvetjum
	þú hvetur	þið hvetjið		þú hvetjir	þið hvetjið
	hann, hún, það hvetur	þeir, þær, þau hvetja		hann, hún, það hvetji	þeir, þær, þau hvetji
past (þátíð)	ég hvatti	við hvöttum	past (þátíð)	ég hvetti	við hvettum
	þú hvattir	þið hvöttuð		þú hvettir	þið hvettuð
	hann, hún, það hvatti	þeir, þær, þau hvöttu		hann, hún, það hvetti	þeir, þær, þau hvettu
imperative (boðháttur)	hvet (þú)	hvetjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hvettu	hvetjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hvetjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að hvetjast
supine (sagnbót)		hvast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		hvetjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég hvest	við hvetjumst	present (nútíð)	ég hvetjist	við hvetjumst
	þú hvest	þið hvetjist		þú hvetjist	þið hvetjist
	hann, hún, það hvest	þeir, þær, þau hvetjast		hann, hún, það hvetjist	þeir, þær, þau hvetjist
past (þátíð)	ég hvattist	við hvöttumst	past (þátíð)	ég hvettist	við hvettumst
	þú hvattist	þið hvöttust		þú hvettist	þið hvettust
	hann, hún, það hvattist	þeir, þær, þau hvöttust		hann, hún, það hvettist	þeir, þær, þau hvettust
imperative (boðháttur)	hvest (þú)	hvetist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	hvestu	hvetisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

hvattur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hvattur	hvatt	hvatt		hvattir	hvattar	hvatt
accusative (þolfall)	hvattan	hvatta	hvatt		hvatta	hvattar	hvatt
dative (þágufall)	hvattum	hvattri	hvattu		hvattum	hvattum	hvattum
genitive (eignarfall)	hvatts	hvattrar	hvatts		hvettra	hvettra	hvettra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hvatti	hvatta	hvatta		hvattu	hvattu	hvattu
accusative (þolfall)	hvatta	hvattu	hvatta		hvattu	hvattu	hvattu
dative (þágufall)	hvatta	hvattu	hvatta		hvattu	hvattu	hvattu
genitive (eignarfall)	hvatta	hvattu	hvatta		hvattu	hvattu	hvattu

Derived terms

• hvetja til

Related terms

• hvati
• hvetjandi

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *hwatjaną. Akin to English whet.

Verb

hvetja (singular past indicative hvatti, plural past indicative hvǫttu, past participle hvattr)

1. (transitive with accusative) to whet
2. (transitive with accusative) to encourage

Conjugation

Conjugation of hvetja — active (weak class 1)

infinitive	hvetja
present participle	hvetjandi
past participle	hvattr
indicative	present	past
1st-person singular	hvet	hvatta
2nd-person singular	hvetr	hvattir
3rd-person singular	hvetr	hvatti
1st-person plural	hvetjum	hvǫttum
2nd-person plural	hvetið	hvǫttuð
3rd-person plural	hvetja	hvǫttu
subjunctive	present	past
1st-person singular	hvetja	hvetta
2nd-person singular	hvetir	hvettir
3rd-person singular	hveti	hvetti
1st-person plural	hvetim	hvettim
2nd-person plural	hvetið	hvettið
3rd-person plural	hveti	hvetti
imperative	present
2nd-person singular	hvet
1st-person plural	hvetjum
2nd-person plural	hvetið

Conjugation of hvetja — mediopassive (weak class 1)

infinitive	hvetjask
present participle	hvetjandisk
past participle	hvazk
indicative	present	past
1st-person singular	hvetjumk	hvǫttumk
2nd-person singular	hvezk	hvattisk
3rd-person singular	hvezk	hvattisk
1st-person plural	hvetjumsk	hvǫttumsk
2nd-person plural	hvetizk	hvǫttuzk
3rd-person plural	hvetjask	hvǫttusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	hvetjumk	hvettumk
2nd-person singular	hvetisk	hvettisk
3rd-person singular	hvetisk	hvettisk
1st-person plural	hvetimsk	hvettimsk
2nd-person plural	hvetizk	hvettizk
3rd-person plural	hvetisk	hvettisk
imperative	present
2nd-person singular	hvezk
1st-person plural	hvetjumsk
2nd-person plural	hvetizk

Related terms

• hvatr
• hvessa

Descendants

• Icelandic: hvetja
• Faroese: hvøtja
• Norwegian Nynorsk: kvetja, kvetje
• Old Swedish: hvætia

References

• “hvetja”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press