igneus
Latin
Etymology
Derived from ign(is) (“fire”) + -eus (“-ous”, derivational suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /ˈiːɡ.ne.us/, [ˈiːŋneʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈiɲ.ɲe.us/, [ˈiɲːeus]
Adjective
īgneus (feminine īgnea, neuter īgneum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | īgneus | īgnea | īgneum | īgneī | īgneae | īgnea | |
Genitive | īgneī | īgneae | īgneī | īgneōrum | īgneārum | īgneōrum | |
Dative | īgneō | īgneō | īgneīs | ||||
Accusative | īgneum | īgneam | īgneum | īgneōs | īgneās | īgnea | |
Ablative | īgneō | īgneā | īgneō | īgneīs | |||
Vocative | īgnee | īgnea | īgneum | īgneī | īgneae | īgnea |
Descendants
- Catalan: igni
- French: igné
- Galician: ígneo
- Italian: igneo
- Portuguese: ígneo
- Spanish: ígneo
- → English: igneous
References
- “igneus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “igneus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- igneus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.