indubitatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From in- +‎ dubitātus.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

indubitātus (feminine indubitāta, neuter indubitātum); first/second-declension adjective

  1. undoubted, without doubt, certain, sure

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative indubitātus indubitāta indubitātum indubitātī indubitātae indubitāta
Genitive indubitātī indubitātae indubitātī indubitātōrum indubitātārum indubitātōrum
Dative indubitātō indubitātō indubitātīs
Accusative indubitātum indubitātam indubitātum indubitātōs indubitātās indubitāta
Ablative indubitātō indubitātā indubitātō indubitātīs
Vocative indubitāte indubitāta indubitātum indubitātī indubitātae indubitāta

References[edit]