insipiens
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
in- + sapiēns with regular vowel weakening a→i.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /inˈsi.pi.ens/, [ĩːˈs̠ɪpiẽːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /inˈsi.pi.ens/, [inˈsiːpiens]
Adjective[edit]
īnsipiēns (genitive īnsipientis, adverb īnsipienter); third-declension one-termination adjective
Declension[edit]
Third-declension one-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | īnsipiēns | īnsipientēs | īnsipientia | ||
Genitive | īnsipientis | īnsipientium | |||
Dative | īnsipientī | īnsipientibus | |||
Accusative | īnsipientem | īnsipiēns | īnsipientēs | īnsipientia | |
Ablative | īnsipientī | īnsipientibus | |||
Vocative | īnsipiēns | īnsipientēs | īnsipientia |
Derived terms[edit]
Descendants[edit]
- → English: insipient
- → Italian: insipiente
References[edit]
- “insipiens”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “insipiens”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- insipiens in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.