instrui

See also: instruí

Esperanto

Etymology

From German instruieren, French instruire.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• IPA^(key): [insˈtrui]
• Rhymes: -ui
• Hyphenation: ins‧tru‧i

Verb

instrui (present instruas, past instruis, future instruos, conditional instruus, volitive instruu)

1. to teach

Conjugation

Conjugation of instrui present past future singular plural singular plural singular plural tense instruas instruis instruos active participle instruanta instruantaj instruinta instruintaj instruonta instruontaj acc. instruantan instruantajn instruintan instruintajn instruontan instruontajn passive participle instruata instruataj instruita instruitaj instruota instruotaj acc. instruatan instruatajn instruitan instruitajn instruotan instruotajn nominal active participle instruanto instruantoj instruinto instruintoj instruonto instruontoj acc. instruanton instruantojn instruinton instruintojn instruonton instruontojn nominal passive participle instruato instruatoj instruito instruitoj instruoto instruotoj acc. instruaton instruatojn instruiton instruitojn instruoton instruotojn adverbial active participle instruante instruinte instruonte adverbial passive participle instruate instruite instruote infinitive instrui imperative instruu conditional instruus

Derived terms

• instruisto (“teacher”)

---

Latin

Verb

(deprecated template usage) īnstruī

1. present passive infinitive of īnstruō

References

• instrui in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)

---

Portuguese

Verb

instrui

1. Template:pt-verb-form-of

---

Spanish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈinstɾwi/ [ˈĩns.t̪ɾwi]

Verb

instrui

1. (Latin America) Informal second-person singular (voseo) affirmative imperative form of instruir.