irrumator
Latin
Alternative forms
Etymology
From irrumō (“to force receptive male oral sex”) + -tor.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /ir.ruˈmaː.tor/, [ɪrːʊˈmäːt̪ɔr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ir.ruˈma.tor/, [irːuˈmäːt̪or]
Noun
irrumātor m (genitive irrumātōris); third declension
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | irrumātor | irrumātōrēs |
Genitive | irrumātōris | irrumātōrum |
Dative | irrumātōrī | irrumātōribus |
Accusative | irrumātōrem | irrumātōrēs |
Ablative | irrumātōre | irrumātōribus |
Vocative | irrumātor | irrumātōrēs |
References
- “irrumator”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- irrumator in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.