jóna

See also: jona, Jona, Iona, and Jóna

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈjouːna/

  Rhymes: -ouːna

  Homophone: Jóna

Etymology 1

From jón (“ion”).

Verb

jóna (weak verb, third-person singular past indicative jónaði, supine jónað)

1. to ionize

Conjugation

jóna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að jóna
supine (sagnbót)		jónað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		jónandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég jóna	við jónum	present (nútíð)	ég jóni	við jónum
	þú jónar	þið jónið		þú jónir	þið jónið
	hann, hún, það jónar	þeir, þær, þau jóna		hann, hún, það jóni	þeir, þær, þau jóni
past (þátíð)	ég jónaði	við jónuðum	past (þátíð)	ég jónaði	við jónuðum
	þú jónaðir	þið jónuðuð		þú jónaðir	þið jónuðuð
	hann, hún, það jónaði	þeir, þær, þau jónuðu		hann, hún, það jónaði	þeir, þær, þau jónuðu
imperative (boðháttur)	jóna (þú)	jónið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	jónaðu	jóniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

jónast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að jónast
supine (sagnbót)		jónast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		jónandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég jónast	við jónumst	present (nútíð)	ég jónist	við jónumst
	þú jónast	þið jónist		þú jónist	þið jónist
	hann, hún, það jónast	þeir, þær, þau jónast		hann, hún, það jónist	þeir, þær, þau jónist
past (þátíð)	ég jónaðist	við jónuðumst	past (þátíð)	ég jónaðist	við jónuðumst
	þú jónaðist	þið jónuðust		þú jónaðist	þið jónuðust
	hann, hún, það jónaðist	þeir, þær, þau jónuðust		hann, hún, það jónaðist	þeir, þær, þau jónuðust
imperative (boðháttur)	jónast (þú)	jónist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	jónastu	jónisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

jónaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	jónaður	jónuð	jónað		jónaðir	jónaðar	jónuð
accusative (þolfall)	jónaðan	jónaða	jónað		jónaða	jónaðar	jónuð
dative (þágufall)	jónuðum	jónaðri	jónuðu		jónuðum	jónuðum	jónuðum
genitive (eignarfall)	jónaðs	jónaðrar	jónaðs		jónaðra	jónaðra	jónaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	jónaði	jónaða	jónaða		jónuðu	jónuðu	jónuðu
accusative (þolfall)	jónaða	jónuðu	jónaða		jónuðu	jónuðu	jónuðu
dative (þágufall)	jónaða	jónuðu	jónaða		jónuðu	jónuðu	jónuðu
genitive (eignarfall)	jónaða	jónuðu	jónaða		jónuðu	jónuðu	jónuðu

Etymology 2

Noun

jóna f (genitive singular jónu, nominative plural jónur)

1. (slang) joint (marijuana cigarette)

Declension

declension of jóna

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	jóna	jónan	jónur	jónurnar
accusative	jónu	jónuna	jónur	jónurnar
dative	jónu	jónunni	jónum	jónunum
genitive	jónu	jónunnar	jóna	jónanna

Synonyms

• (joint): marijúanavindlingur

Etymology 3

See jón.

Noun

jóna f

1. indefinite genitive plural of jón