kłócić

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kōltìti.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkwu.t͡ɕit͡ɕ/

• Audio 1; “kłócić”:

  (file)

• Audio 2; “kłócić się”:

  (file)

• Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: kłó‧cić

Verb

kłócić impf

1. (transitive) to cause to quarrel

   Synonym: skłócać

Verb

kłócić impf (perfective pokłócić)

1. (reflexive with się) to quarrel, to wrangle

   Synonyms: czubić się, sprzeczać się

Conjugation

Conjugation of kłócić impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		kłócić
present tense	1st	kłócę			kłócimy
	2nd	kłócisz			kłócicie
	3rd	kłóci			kłócą
	impersonal	kłóci się
past tense	1st	kłóciłem, -(e)m kłócił	kłóciłam, -(e)m kłóciła	kłóciłom, -(e)m kłóciło	kłóciliśmy, -(e)śmy kłócili	kłóciłyśmy, -(e)śmy kłóciły
	2nd	kłóciłeś, -(e)ś kłócił	kłóciłaś, -(e)ś kłóciła	kłóciłoś, -(e)ś kłóciło	kłóciliście, -(e)ście kłócili	kłóciłyście, -(e)ście kłóciły
	3rd	kłócił	kłóciła	kłóciło	kłócili	kłóciły
	impersonal	kłócono
future tense	1st	będę kłócił, będę kłócić	będę kłóciła, będę kłócić	będę kłóciło, będę kłócić	będziemy kłócili, będziemy kłócić	będziemy kłóciły, będziemy kłócić
	2nd	będziesz kłócił, będziesz kłócić	będziesz kłóciła, będziesz kłócić	będziesz kłóciło, będziesz kłócić	będziecie kłócili, będziecie kłócić	będziecie kłóciły, będziecie kłócić
	3rd	będzie kłócił, będzie kłócić	będzie kłóciła, będzie kłócić	będzie kłóciło, będzie kłócić	będą kłócili, będą kłócić	będą kłóciły, będą kłócić
	impersonal	będzie kłócić się
conditional	1st	kłóciłbym, bym kłócił	kłóciłabym, bym kłóciła	kłóciłobym, bym kłóciło	kłócilibyśmy, byśmy kłócili	kłóciłybyśmy, byśmy kłóciły
	2nd	kłóciłbyś, byś kłócił	kłóciłabyś, byś kłóciła	kłóciłobyś, byś kłóciło	kłócilibyście, byście kłócili	kłóciłybyście, byście kłóciły
	3rd	kłóciłby, by kłócił	kłóciłaby, by kłóciła	kłóciłoby, by kłóciło	kłóciliby, by kłócili	kłóciłyby, by kłóciły
	impersonal	kłócono by
imperative	1st	niech kłócę			kłóćmy
	2nd	kłóć			kłóćcie
	3rd	niech kłóci			niech kłócą
active adjectival participle		kłócący	kłócąca	kłócące	kłócący	kłócące
passive adjectival participle		kłócony	kłócona	kłócone	kłóceni	kłócone
contemporary adverbial participle		kłócąc
verbal noun		kłócenie

Derived terms

adjectives

• kłótliwy
• kłótnicki
• kłótny

 

nouns

• kłóciciel
• kłótliwiec
• kłótliwość
• kłótnia
• kłótniarka
• kłótniarstwo
• kłótniarz
• kłótnica
• kłótnictwo
• kłótnik
• zakłócenie

 

verbs

• nakłócić pf
• pokłócić pf
• rozkłócić pf
• skłócać impf
• skłócić pf
• wykłócać impf
• wykłócić pf
• zakłócać impf
• zakłócić pf

 

Further reading

• kłócić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kłócić in Polish dictionaries at PWN