kelime

Turkish

Etymology

From Arabic كَلِمَة‏ (kalima)

Pronunciation

• IPA^(key): [celiˈme]
• Hyphenation: ke‧li‧me

Noun

kelime

1. word

Declension

declension of kelime

	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	kelime	kelimeler
definite accusative (belirtme)	kelimeyi	kelimeleri
dative (yönelme)	kelimeye	kelimelere
locative (bulunma)	kelimede	kelimelerde
ablative (ayrılma)	kelimeden	kelimelerden
genitive (tamlayan)	kelimenin	kelimelerin

possessive forms of kelime

benim (my)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	kelimem	kelimelerim
definite accusative (belirtme)	kelimemi	kelimelerimi
dative (yönelme)	kelimeme	kelimelerime
locative (bulunma)	kelimemde	kelimelerimde
ablative (çıkma)	kelimemden	kelimelerimden
genitive (tamlayan)	kelimemin	kelimelerimin
senin (your)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	kelimen	kelimelerin
definite accusative (belirtme)	kelimeni	kelimelerini
dative (yönelme)	kelimene	kelimelerine
locative (bulunma)	kelimende	kelimelerinde
ablative (çıkma)	kelimenden	kelimelerinden
genitive (tamlayan)	kelimenin	kelimelerinin
onun (her/his/its)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	kelimesi	kelimeleri
definite accusative (belirtme)	kelimesini	kelimelerini
dative (yönelme)	kelimesine	kelimelerine
locative (bulunma)	kelimesinde	kelimelerinde
ablative (çıkma)	kelimesinden	kelimelerinden
genitive (tamlayan)	kelimesinin	kelimelerinin
bizim (our)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	kelimemiz	kelimelerimiz
definite accusative (belirtme)	kelimemizi	kelimelerimizi
dative (yönelme)	kelimemize	kelimelerimize
locative (bulunma)	kelimemizde	kelimelerimizde
ablative (çıkma)	kelimemizden	kelimelerimizden
genitive (tamlayan)	kelimemizin	kelimelerimizin
sizin (your)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	kelimeniz	kelimeleriniz
definite accusative (belirtme)	kelimenizi	kelimelerinizi
dative (yönelme)	kelimenize	kelimelerinize
locative (bulunma)	kelimenizde	kelimelerinizde
ablative (çıkma)	kelimenizden	kelimelerinizden
genitive (tamlayan)	kelimenizin	kelimelerinizin
onların (their)	singular (tekil)	plural (çoğul)
nominative (yalın)	kelimeleri	kelimeleri
definite accusative (belirtme)	kelimelerini	kelimelerini
dative (yönelme)	kelimelerine	kelimelerine
locative (bulunma)	kelimelerinde	kelimelerinde
ablative (çıkma)	kelimelerinden	kelimelerinden
genitive (tamlayan)	kelimelerinin	kelimelerinin

predicative forms of kelime

simple present	singular	plural
ben (I am)	kelimeyim	kelimelerim*
sen (you are)	kelimesin	kelimelersin*
o (he/she/it is)	kelime / kelimedir	kelimeler* / kelimelerdir*
biz (we are)	kelimeyiz	kelimeleriz
siz (you are)	kelimesiniz	kelimelersiniz
onlar (they are)	kelimeler	kelimelerdir
simple past	singular	plural
ben (I was)	kelimeydim	kelimelerdim*
sen (you were)	kelimeydin	kelimelerdin*
o (he/she/it was)	kelimeydi	kelimelerdi*
biz (we were)	kelimeydik	kelimelerdik
siz (you were)	kelimeydiniz	kelimelerdiniz
onlar (they were)	kelimeydiler	kelimelerdi
indirect / unwitnessed past	singular	plural
ben (I was)	kelimeymişim	kelimelermişim*
sen (you were)	kelimeymişsin	kelimelermişsin*
o (he/she/it was)	kelimeymiş	kelimelermiş*
biz (we were)	kelimeymişiz	kelimelermişiz
siz (you were)	kelimeymişsiniz	kelimelermişsiniz
onlar (they were)	kelimeymişler	kelimelermiş
*Not used, but perhaps rarely - chiefly grammatical formations. Note: Plural forms are not used with adjectives.

Synonyms

• sözcük

Hyponyms

• birleşik kelime

See also

• kelimecik
• lügat, sözlük
• söz

Further reading

• kelime in Turkish dictionaries at Türk Dil Kurumu