kletsen

Dutch

Etymology

Onomatopoeic, akin to klotsen and klutsen.

Pronunciation

• audio:

  (file)

Verb

kletsen

1. to chat
2. to smack, to slap

Inflection

Conjugation of kletsen (weak)
infinitive	kletsen
past singular	kletste
past participle	gekletst
infinitive	kletsen
gerund	kletsen n
	present tense	past tense
1st person singular	klets	kletste
2nd person sing. (jij)	kletst, klets2	kletste
2nd person sing. (u)	kletst	kletste
2nd person sing. (gij)	kletst	kletste
3rd person singular	kletst	kletste
plural	kletsen	kletsten
subjunctive sing.1	kletse	kletste
subjunctive plur.1	kletsen	kletsten
imperative sing.	klets
imperative plur.1	kletst
participles	kletsend	gekletst
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• geklets
• kletskous
• kletsmajoor m
• verkletsen

Noun

kletsen

1. (deprecated template usage) Plural form of klets

References

• van Veen, P.A.F., van der Sijs, Nicoline (1997) Etymologisch woordenboek: de herkomst van onze woorden (in Dutch), Utrecht, Antwerpen: Van Dale Lexicografie, →ISBN

Anagrams

• telkens