kooi

Afrikaans

Etymology

From Dutch kooi (“cage; bunk”), from Middle Dutch coye, ultimately from Latin cavea.

Pronunciation

• IPA^(key): /koːi/

Noun

kooi (plural kooie, diminutive kooitjie)

1. bed

See also

• bed

---

Dutch

Alternative forms

• kouw (dialectal)

Etymology

From Middle Dutch coye, ultimately from Latin cavea.

Pronunciation

• IPA^(key): /koːi̯/

• audio:

  (file)

• Hyphenation: kooi
• Rhymes: -oːi̯

Noun

kooi f (plural kooien, diminutive kooitje n)

1. cage

   Zij houdt kanaries samen met haar man in een kooi.

   She keeps canaries in a cage together with her husband.

2. (nautical) bunk

   De visser lag al in zijn kooi.

   The fisherman was already lying in his bunk.

Derived terms

• apenkooi
• eendenkooi
• hondenkooi
• kooianker
• kooiker
• kooivechter
• kooivijver
• schaapskooi
• scheepskooi
• veiligheidskooi
• vogelkooi
• zeilkooi

 

Descendants

• Afrikaans: kooi