kutimi

Esperanto

Etymology

From kutimo (“custom, habit”) +‎ -i (verbal suffix).

Pronunciation

• Audio

  (file)

Verb

kutimi (present kutimas, past kutimis, future kutimos, conditional kutimus, volitive kutimu)

1. (intransitive) to be accustomed to, be used to; to be in the habit of
   • 2000, Edgar Allan Poe, trans. by Edwin Grobe, La Falo de Uŝero-Domo, Arizona-Stelo-Eldonejo

     Kaj nun en la nura troigo de la reganta karaktero de tiuj trajtoj, kaj de la mieno kiun ili kutimis elmontri, vidiĝis tioma ŝanĝiĝo ke mi malcertis al kiu mi parolis. ― And now in the mere exaggeration of the prevailing character of these features, and of the expression they were wont to convey, lay so much of change that I doubted to whom I spoke.

Conjugation

Conjugation of kutimi present past future singular plural singular plural singular plural tense kutimas kutimis kutimos active participle kutimanta kutimantaj kutiminta kutimintaj kutimonta kutimontaj acc. kutimantan kutimantajn kutimintan kutimintajn kutimontan kutimontajn nominal active participle kutimanto kutimantoj kutiminto kutimintoj kutimonto kutimontoj acc. kutimanton kutimantojn kutiminton kutimintojn kutimonton kutimontojn adverbial active participle kutimante kutiminte kutimonte infinitive kutimi imperative kutimu conditional kutimus

Derived terms

• alkutimiĝi (“to become accustomed to”)