libamen
Latin
Etymology
From lībō (“I make a libation”) + -men (noun-forming suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /liːˈbaː.men/, [lʲiːˈbäːmɛn]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /liˈba.men/, [liˈbäːmen]
Noun
lībāmen n (genitive lībāminis); third declension
Declension
Third-declension noun (neuter, imparisyllabic non-i-stem).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | lībāmen | lībāmina |
Genitive | lībāminis | lībāminum |
Dative | lībāminī | lībāminibus |
Accusative | lībāmen | lībāmina |
Ablative | lībāmine | lībāminibus |
Vocative | lībāmen | lībāmina |
Synonyms
Related terms
References
- “libamen”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “libamen”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- libamen in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.