lunatus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of lūnō.

Participle[edit]

lūnātus (feminine lūnāta, neuter lūnātum); first/second-declension participle

  1. curved
  2. crescent- or half-moon-shaped

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative lūnātus lūnāta lūnātum lūnātī lūnātae lūnāta
Genitive lūnātī lūnātae lūnātī lūnātōrum lūnātārum lūnātōrum
Dative lūnātō lūnātō lūnātīs
Accusative lūnātum lūnātam lūnātum lūnātōs lūnātās lūnāta
Ablative lūnātō lūnātā lūnātō lūnātīs
Vocative lūnāte lūnāta lūnātum lūnātī lūnātae lūnāta

Descendants[edit]

  • English: lunate
  • Italian: lunato

References[edit]

  • lunatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • lunatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • lunatus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • lunatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette