miä

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Finnish[edit]

Etymology[edit]

See minä.

Pronunciation[edit]

Pronoun[edit]

miä

  1. (personal, dialectal) I (1st person singular personal pronoun).

Synonyms[edit]

Ingrian[edit]

Etymology[edit]

From Proto-Finnic *minä, from Proto-Uralic *minä. Cognates include Finnish minä and Estonian mina.

Pronunciation[edit]

Pronoun[edit]

miä

  1. I

Declension[edit]

Declension of miä
singular plural
nominative miä möö
genitive miun meijen
accusative miun meijet
partitive minnua meitä
illative miuhu meihe
inessive mius meis
elative miust meist
allative miulle meille
adessive miul meil
ablative miult meilt
translative miuks meiks
essive miunna meinnä

See also[edit]

Ingrian personal pronouns
first second third
singular miä siä hää
plural möö töö höö

References[edit]

  • V. I. Junus (1936) Iƶoran Keelen Grammatikka[1], Leningrad: Riikin Ucebno-pedagogiceskoi Izdateljstva, page 98
  • Ruben E. Nirvi (1971) Inkeroismurteiden Sanakirja, Helsinki: Suomalais-Ugrilainen Seura, page 312
  • Olga I. Konkova, Nikita A. Dyachkov (2014) Inkeroin Keel: Пособие по Ижорскому Языку[2], →ISBN, pages 12-13

Votic[edit]

Etymology[edit]

From Proto-Finnic *minä.

Pronunciation[edit]

  • (Luutsa, Liivtšülä) IPA(key): /ˈmiæ̯/, [ˈmʲiæ̯]
  • Rhymes: -iæ̯
  • Hyphenation: miä
    • (rapid speech) IPA(key): [ˈmʲæ̯]

Pronoun[edit]

miä

  1. I

Inflection[edit]

Inflection of miä
singular plural
nominative miä müü
möö
genitive minu meije
medʹdʹe
accusative minu meijed
medʹdʹed
partitive minnua meite
illative minusǒ meise
meijese
inessive minuz meiz
elative minussõ meisse
allative milõ
millõ
meile
meille
adessive millõ meille
ablative miltõ meilte
translative minussi meissi
**) the terminative is formed by adding the suffix -ssaa to the short illative (sg) or the genitive.
***) the comitative is formed by adding the suffix -ka to the genitive.