mirny

See also: Mirny and mírný

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish mirny. By surface analysis, mir +‎ -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmir.nɨ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈmir.nɨ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -irnɨ
• Syllabification: mir‧ny
• Homophone: Mirny

Adjective

mirny (comparative bardziej mirny, superlative najbardziej mirny, derived adverb mirnie or mirno)

1. (obsolete) calm, quiet, peaceable, peaceful

   Synonyms: cichy, spokojny, zgodny

Declension

Declension of mirny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	mirny		mirna	mirne	mirni	mirne
genitive	mirnego		mirnej	mirnego	mirnych
dative	mirnemu		mirnej	mirnemu	mirnym
accusative	mirnego	mirny	mirną	mirne	mirnych	mirne
instrumental	mirnym		mirną	mirnym	mirnymi
locative	mirnym		mirnej	mirnym	mirnych

Related terms

adjectives

• miroczynny
• mirodajny
• mirodarny
• mirolubny
• mirołomny
• mirowy

 

nouns

• miroczyńca
• mirodawca
• mirolubiec
• mirołomca
• miroposłaniec
• miroposłaństwo

 

verb

• mirzyć impf

 

Further reading

• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “mirny”, in Słownik języka polskiego‎^[1]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “mirny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “mirny”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 2, Warsaw, page 996
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “mirny”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]