obmówienie

Old Polish

Etymology

From obmówić +‎ -enie. First attested in 1471.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ɔbmɔːvjɛɲɛː/
• IPA^(key): (15^th CE) /ɔbmovjɛɲe/

Noun

obmówienie n

1. fake reason; pretense, excuse

   Synonyms: omówienie, omowa

   • 1901 [1471], Materiały i Prace Komisji Językowej Akademii Umiejętności w Krakowie, volume V, page 121:

     Sub obtentu, id est sub occasione pod obmovyenym (qui devorant domos viduarum sub obtentu prolixae orationis Marc 12, 40)

     [Sub obtentu, id est sub occasione pod obmowienim (qui devorant domos viduarum sub obtentu prolixae orationis Marc 12, 40)]

Related terms

nouns

• obmawiacz
• obmawianie
• obmowa
• obmówca

 

verbs

• mówić impf
• obmówić pf, obmawiać impf

 

Descendants

• Polish: obmówienie

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “obmówienie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish obmówienie. By surface analysis, obmówić +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔb.muˈvjɛ.ɲɛ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ɔb.moˈvjɛ.ɲe/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: ob‧mó‧wie‧nie

Noun

obmówienie n

1. verbal noun of obmówić

Declension

Declension of obmówienie

	singular
nominative	obmówienie
genitive	obmówienia
dative	obmówieniu
accusative	obmówienie
instrumental	obmówieniem
locative	obmówieniu
vocative	obmówienie

Further reading

• obmówienie in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “obmowienie”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]