oimetu

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Estonian[edit]

Etymology[edit]

From oim +‎ -tu.

Adjective[edit]

oimetu (genitive oimetu, partitive oimetut, comparative oimetum, superlative kõige oimetum)

  1. unconscious
  2. (colloquial) shiftless, ineffectual

Inflection[edit]

Declension of oimetu (ÕS type 1/ohutu, no gradation)
singular plural
nominative oimetu oimetud
accusative nom.
gen. oimetu
genitive oimetute
partitive oimetut oimetuid
illative oimetusse oimetutesse
oimetuisse
inessive oimetus oimetutes
oimetuis
elative oimetust oimetutest
oimetuist
allative oimetule oimetutele
oimetuile
adessive oimetul oimetutel
oimetuil
ablative oimetult oimetutelt
oimetuilt
translative oimetuks oimetuteks
oimetuiks
terminative oimetuni oimetuteni
essive oimetuna oimetutena
abessive oimetuta oimetuteta
comitative oimetuga oimetutega