oppugnatio
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /op.puɡˈnaː.ti.oː/, [ɔpːʊŋˈnäːt̪ioː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /op.puɲˈɲat.t͡si.o/, [opːuɲˈɲät̪ː͡s̪io]
Noun
[edit]oppugnātiō f (genitive oppugnātiōnis); third declension
Declension
[edit]Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | oppugnātiō | oppugnātiōnēs |
Genitive | oppugnātiōnis | oppugnātiōnum |
Dative | oppugnātiōnī | oppugnātiōnibus |
Accusative | oppugnātiōnem | oppugnātiōnēs |
Ablative | oppugnātiōne | oppugnātiōnibus |
Vocative | oppugnātiō | oppugnātiōnēs |
References
[edit]- “oppugnatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “oppugnatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- oppugnatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to give up an assault, a siege: oppugnationem, obsidionem relinquere
- to give up an assault, a siege: oppugnationem, obsidionem relinquere