piina
Finnish
Etymology
From Old Swedish pina, possibly from Middle Low German pīn, pīne. Compare Danish pine. Cognate to Estonian piin, Votic piina.
Pronunciation
Noun
piina
Declension
Inflection of piina (Kotus type 9/kala, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | piina | piinat | ||
genitive | piinan | piinojen | ||
partitive | piinaa | piinoja | ||
illative | piinaan | piinoihin | ||
singular | plural | |||
nominative | piina | piinat | ||
accusative | nom. | piina | piinat | |
gen. | piinan | |||
genitive | piinan | piinojen piinain rare | ||
partitive | piinaa | piinoja | ||
inessive | piinassa | piinoissa | ||
elative | piinasta | piinoista | ||
illative | piinaan | piinoihin | ||
adessive | piinalla | piinoilla | ||
ablative | piinalta | piinoilta | ||
allative | piinalle | piinoille | ||
essive | piinana | piinoina | ||
translative | piinaksi | piinoiksi | ||
abessive | piinatta | piinoitta | ||
instructive | — | piinoin | ||
comitative | See the possessive forms below. |