placitus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect active participle of placeō (be pleasing).

Pronunciation[edit]

Participle[edit]

placitus (feminine placita, neuter placitum); first/second-declension participle

  1. pleasing, agreeable, acceptable, agreed upon
    Placiti dies.
    Appointed days.

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative placitus placita placitum placitī placitae placita
Genitive placitī placitae placitī placitōrum placitārum placitōrum
Dative placitō placitō placitīs
Accusative placitum placitam placitum placitōs placitās placita
Ablative placitō placitā placitō placitīs
Vocative placite placita placitum placitī placitae placita

Derived terms[edit]

Descendants[edit]

  • Old Galician-Portuguese: prazo
  • Old Spanish: plazdo, plazo

References[edit]

  • placitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • placitus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • placitus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • placitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • placitus”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers