plamen

See also: plameň

Czech

Etymology

Inherited from Old Czech plamen, from Proto-Slavic *polmy.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈplamɛn]

• audio

  (file)

Noun

plamen m

1. flame (part of fire)

Declension

Declension of plamen

	singular	plural
nominative	plamen	plameny
genitive	plamene, plamenu	plamenů
dative	plamenu, plameni	plamenům
accusative	plamen	plameny
vocative	plamene, plameni	plameny
locative	plamenu, plameni	plamenech
instrumental	plamenem	plameny

Derived terms

• plamenný
• plameňák

 

Further reading

• plamen in Příruční slovník jazyka českého, 1935–1957
• plamen in Slovník spisovného jazyka českého, 1960–1971, 1989

Serbo-Croatian

Etymology

From Proto-Slavic *polmy.

Pronunciation

• (adjective) IPA^(key): /plǎmen/
• (noun) IPA^(key): /plâmeːn/
• Hyphenation: pla‧men

Noun

plȁmēn m (Cyrillic spelling пла̏ме̄н)

1. flame, blaze, fire
2. (figuratively) passion

Declension

Declension of plamen

	singular	plural
nominative	plamen	plamenovi
genitive	plamena	plamenova
dative	plamenu	plamenovima
accusative	plamen	plamenove
vocative	plamene	plamenovi
locative	plamenu	plamenovima
instrumental	plamenom	plamenovima

Adjective

plàmen (definite plàmenī, Cyrillic spelling пла̀мен)

1. blazing, fiery

Declension

indefinite forms

singular		masculine	feminine	neuter
nominative		plamen	plamena	plameno
genitive		plamena	plamene	plamena
dative		plamenu	plamenoj	plamenu
accusative	inanimate animate	plamen plamena	plamenu	plameno
vocative		plamen	plamena	plameno
locative		plamenu	plamenoj	plamenu
instrumental		plamenim	plamenom	plamenim
plural		masculine	feminine	neuter
nominative		plameni	plamene	plamena
genitive		plamenih	plamenih	plamenih
dative		plamenim(a)	plamenim(a)	plamenim(a)
accusative		plamene	plamene	plamena
vocative		plameni	plamene	plamena
locative		plamenim(a)	plamenim(a)	plamenim(a)
instrumental		plamenim(a)	plamenim(a)	plamenim(a)

definite forms

singular		masculine	feminine	neuter
nominative		plameni	plamena	plameno
genitive		plamenog(a)	plamene	plamenog(a)
dative		plamenom(u/e)	plamenoj	plamenom(u/e)
accusative	inanimate animate	plameni plamenog(a)	plamenu	plameno
vocative		plameni	plamena	plameno
locative		plamenom(e/u)	plamenoj	plamenom(e/u)
instrumental		plamenim	plamenom	plamenim
plural		masculine	feminine	neuter
nominative		plameni	plamene	plamena
genitive		plamenih	plamenih	plamenih
dative		plamenim(a)	plamenim(a)	plamenim(a)
accusative		plamene	plamene	plamena
vocative		plameni	plamene	plamena
locative		plamenim(a)	plamenim(a)	plamenim(a)
instrumental		plamenim(a)	plamenim(a)	plamenim(a)

Slovene

Etymology

From Proto-Slavic *polmy.

Pronunciation

• IPA^(key): /plàːmɛn/

Noun

plámen m inan

1. flame (visible part of fire)

Inflection

Masculine inan., hard o-stem
nom. sing.	plámen
gen. sing.	plaména
	singular	dual	plural
nominative (imenovȃlnik)	plámen	plaména	plaméni
genitive (rodȋlnik)	plaména	plaménov	plaménov
dative (dajȃlnik)	plaménu	plaménoma	plaménom
accusative (tožȋlnik)	plámen	plaména	plaméne
locative (mẹ̑stnik)	plaménu	plaménih	plaménih
instrumental (orọ̑dnik)	plaménom	plaménoma	plaméni