podkładacz

Polish

Etymology

From podkładać +‎ -acz. First attested in 1780.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔtˈkwa.dat͡ʂ/
• Rhymes: -adat͡ʂ
• Syllabification: pod‧kła‧dacz

Noun

podkładacz m pers

1. (obsolete) underlayer (one who underlays)
2. (obsolete, hunting) one who releases hounds so that they may chase game
3. (obsolete) stoker (one who stokes a fire)

Declension

Declension of podkładacz

	singular	plural
nominative	podkładacz	podkładacze
genitive	podkładacza	podkładaczy
dative	podkładaczowi	podkładaczom
accusative	podkładacza	podkładaczy
instrumental	podkładaczem	podkładaczami
locative	podkładaczu	podkładaczach
vocative	podkładaczu	podkładacze

Related terms

adjectives

• podkładkowy
• podkładowy

 

nouns

• podkład
• podkładek
• podkładka
• podkładzina

 

verbs

• kładać impf
• kłaść impf
• podkładać impf

 

Further reading

• podkładacz in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “podkładacz”, in Słownik języka polskiego‎^[2]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “podkładacz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[3]
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “podkładacz”, in Słownik języka polskiego‎^[4] (in Polish), volume 4, Warsaw, page 363
• podkładacz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego