prófa

Icelandic

Etymology

From Old Norse prófa, from Proto-Germanic *prōbōną, from Latin probō.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpʰrouːva/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ouːva

Verb

prófa (weak verb, third-person singular past indicative prófaði, supine prófað)

1. (transitive, with accusative) to test, to try out

   Synonym: reyna

2. (transitive, with accusative) to examine, to look at

   Synonyms: rannsaka, athuga

Conjugation

prófa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að prófa
supine (sagnbót)		prófað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		prófandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég prófa	við prófum	present (nútíð)	ég prófi	við prófum
	þú prófar	þið prófið		þú prófir	þið prófið
	hann, hún, það prófar	þeir, þær, þau prófa		hann, hún, það prófi	þeir, þær, þau prófi
past (þátíð)	ég prófaði	við prófuðum	past (þátíð)	ég prófaði	við prófuðum
	þú prófaðir	þið prófuðuð		þú prófaðir	þið prófuðuð
	hann, hún, það prófaði	þeir, þær, þau prófuðu		hann, hún, það prófaði	þeir, þær, þau prófuðu
imperative (boðháttur)	prófa (þú)	prófið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	prófaðu	prófiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

prófast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að prófast
supine (sagnbót)		prófast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		prófandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég prófast	við prófumst	present (nútíð)	ég prófist	við prófumst
	þú prófast	þið prófist		þú prófist	þið prófist
	hann, hún, það prófast	þeir, þær, þau prófast		hann, hún, það prófist	þeir, þær, þau prófist
past (þátíð)	ég prófaðist	við prófuðumst	past (þátíð)	ég prófaðist	við prófuðumst
	þú prófaðist	þið prófuðust		þú prófaðist	þið prófuðust
	hann, hún, það prófaðist	þeir, þær, þau prófuðust		hann, hún, það prófaðist	þeir, þær, þau prófuðust
imperative (boðháttur)	prófast (þú)	prófist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	prófastu	prófisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

prófaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	prófaður	prófuð	prófað		prófaðir	prófaðar	prófuð
accusative (þolfall)	prófaðan	prófaða	prófað		prófaða	prófaðar	prófuð
dative (þágufall)	prófuðum	prófaðri	prófuðu		prófuðum	prófuðum	prófuðum
genitive (eignarfall)	prófaðs	prófaðrar	prófaðs		prófaðra	prófaðra	prófaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	prófaði	prófaða	prófaða		prófuðu	prófuðu	prófuðu
accusative (þolfall)	prófaða	prófuðu	prófaða		prófuðu	prófuðu	prófuðu
dative (þágufall)	prófaða	prófuðu	prófaða		prófuðu	prófuðu	prófuðu
genitive (eignarfall)	prófaða	prófuðu	prófaða		prófuðu	prófuðu	prófuðu

Derived terms

• prófun (“test, examination”)