procor

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

procor (present infinitive procārī, perfect active procātus sum); first conjugation, deponent

  1. Alternative form of proco

Conjugation[edit]

   Conjugation of procor (first conjugation, deponent)
indicative singular plural
first second third first second third
active present procor procāris,
procāre
procātur procāmur procāminī procantur
imperfect procābar procābāris,
procābāre
procābātur procābāmur procābāminī procābantur
future procābor procāberis,
procābere
procābitur procābimur procābiminī procābuntur
perfect procātus + present active indicative of sum
pluperfect procātus + imperfect active indicative of sum
future perfect procātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present procer procēris,
procēre
procētur procēmur procēminī procentur
imperfect procārer procārēris,
procārēre
procārētur procārēmur procārēminī procārentur
perfect procātus + present active subjunctive of sum
pluperfect procātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present procāre procāminī
future procātor procātor procantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives procārī procātum esse procātūrum esse
participles procāns procātus procātūrus procandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
procandī procandō procandum procandō procātum procātū

References[edit]

  • procor”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • procor”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • procor in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.